Ο ανεκπλήρωτος έρωτας λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο. Άλλοι πολεμούν να τον ξεχάσουν με μία άλλη αγάπη και υπάρχει στο μυαλό τους σα μια γλυκιά ανάμνηση, με την ελπίδα ότι κάποτε θα ολοκληρωθεί. Άλλοι έχουν το “φάντασμά” του να τους στοιχειώνει για μια ζωή, αρνούμενοι την αγάπη. Άλλοι πάλι εγκλωβίζονται σε έναν τέτοιο έρωτα και κάθε νέος τους έρωτας συγκρίνεται μ’ αυτόν, τον ιδανικά πλασμένο στο μυαλό τους έρωτα!
Και τελικά κάθισα και σκέφτηκα, όπως είχαν τραγουδήσει και οι Antique, τι είναι τελικά το απωθημένο για έναν έρωτα; Να έχεις αγγίξει το όνειρο έστω και για λίγο ή να έχεις μείνει σε μία γωνία και να το κοιτάς να περνά και να φεύγει; Να του κουνάς το μαντήλι ή να μένεις στις μικρές σας στιγμές;
Άτιμο πράγμα το “κοινό παρελθόν”. Άτιμο ακόμη και αν οι στιγμές σας μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ναι, κι εκεί είναι που σε πιάνουν τα κλάμματα….. τα αμέτρητα γιατί. Ψάχνεις απαντήσεις, τρελαίνεσαι, στριφογυρίζεις μέσα στα σκεπάσματα τα βράδια και αναρωτιέσαι πού μπορεί να είναι. Και αν όχι με μένα, με ποιόν; Και εδώ έρχεται η στιγμή που θα αναφερθώ στο εάν όχι με εμένα, με ποιόν;
Βγαίνει με κάποια άλλη και φαίνονται τόσο ευτυχισμένοι μαζί. Έλεγε ότι δεν ήθελε σχέση και τώρα την επιδεικνύει κιόλας. «Γιατί είναι ευτυχισμένος μαζί της; Θα πρέπει να είναι δικό μου λάθος που αυτό που είχαμε δε δούλεψε. Γιατί αυτήν κι όχι εμένα;» Γιατί, γιατί, γιατί; Μήπως είναι πιο καλή από εμένα; ΟΧΙ. Μπας και έχει χαρίσματα κρυμμένα; ΟΧΙ. Ε τότε;
Αχ βρε Έλλη πόσο σωστά τα είχες πει κι εσύ… Εμένα όμως συνεχίζουν να με περιτριγυρίζουν αμέτρητες σκέψεις και εικόνες, να μου κρατά το χέρι ή απλώς να μιλάμε για ώρες για τα θέλω μας, για τα όνειρά μας και τις φιλοδοξίες μας και ίσως μετά από καιρό νιώσει το 1/3 από αυτά που νιώθω εγώ.
Κακά τα ψέματα, όμως, αυτά είναι σενάρια του μυαλού σου και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο το καλύτερο για εσένα! Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος στην εμμονή και στην αναπαραγωγή των ίδιων σκέψεων. Ίσα-ίσα που είναι μια τακτική αποφυγής όπου αντί να απομακρύνετε την προσοχή σας από εκείνον και να τη στρέψετε σε εσάς ή και σε κάποιον άλλον, προσπαθείτε να βρείτε λόγους για να μείνετε συναισθηματικά επενδυμένοι σε κάτι που έχει τελειώσει ή ακόμη χειρότερα σε κάτι που ποτέ δεν άρχισε.
Η σωστή ερώτηση που πρέπει να κάνετε λοιπόν δεν είναι «Γιατί όχι εμένα;» αλλά «Γιατί δεν επιδιώκω κάτι που θα με κάνει πραγματικά χαρούμενη και γεμάτη;». Μήπως γιατί όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος τελικά το δημιουργούμε και “ζει” μέσα στο μυαλό μας; Μήπως ό,τι δεν συνέβη ποτέ είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά;
– ΑΝΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ
Διαβάστε ακόμα:
Ένα χειροκρότημα στον μαλάκα μας
Διαβάστε όλα τα άρθρα εδώ
Frankie's Diary 